17
PC Master
O
ι καιροί έχουν αλλάξει και δυστυχώς
ασχολούμαστε πλέον περισσότερο
με το περιτύλιγμα παρά με το περιε-
χόμενο. Δεν λέω, είναι ωραίο να βλέπεις
καλοσχεδιασμένα μοντέλα και να κινείσαι
σε ένα ρεαλιστικό περιβάλλον, αλλά στα
RPG τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς
τα γραφικά έρχονται σε δεύτερη μοίρα και
στην πρώτη θέση μπαίνει το καλό story-
telling και η σωστή ανάπτυξη χαρακτήρων.
Ποιος rpgάς της γενιάς μου δεν λάτρεψε τα
Baldur’s Gate, Planescape Torment, Fallout
ή ακόμη και τα Icewind Dale και Diablo; Αν
κάποιος μικρότερης ηλικίας δει σήμερα αυ-
τά τα παιχνίδια, θα τα θεωρήσει υποδεέ-
στερα και δεν θα ασχοληθεί μαζί τους πα-
ραπάνω από μερικά λεπτά. Για εμάς, όμως,
είναι κομμάτι της εφηβικής μας ζωής! Υπήρ-
χαν και τότε παιχνίδια με εξαιρετικά (για
την εποχή) γραφικά, αλλά εμείς τρώγαμε
ώρες και ώρες προσπαθώντας να πετύχου-
με μεγάλη ζαριά όταν φτιάχναμε τον Fight-
er μας, ενώ το SPECIAL του Fallout αποτε-
λούσε αντικείμενο εκτεταμένης συζήτησης
για όλη την παρέα.
Εκείνη την εποχή ψιλοέπαιζε on-line play
σε κάποια από αυτά, αλλά με την 32Kbps
και τον ΕΠΑΚ να καραδοκούν, προτιμούσα-
με μόνο κανά lanάκι που οργανωνόταν
βδομάδες νωρίτερα και που για να το κά-
νουμε πραγματικότητα, έπρεπε να κουβα-
λήσουμε ένα ογκώδες PC και την ακόμη πιο
ογκώδη CRT (οθόνη για όσους δεν ξέρουν)
στο σπίτι του φίλου –γιατί τότε τα laptops
ήταν μόνο για τους λεφτάδες–, ώστε να
παίξουμε μαζί μέχρι το πρωί και στο τέλος
να τα ακούσουμε από τους γονείς επειδή
ξαγρυπνήσαμε όλο το βράδυ! Με τον και-
ρό, οι συνδέσεις βελτιώθηκαν, τα παιχνίδια
έγιναν τρισδιάστατα, ήρθε σιγά σιγά η επο-
χή του Ultima IX: Ascension, του επικού cy-
berpunk Deus Ex, του Gothic, του Mor-
rowind, του Pool of Radiance 2 –που μπο-
ρεί κάποιοι να με κράξουν, αλλά εγώ το
λάτρεψα–, του Neverwinter Nights (κι άλλη
λατρεία!), του Star Wars KOTOR κ.λπ., αλλά
δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις στιγμές που ζή-
σαμε στο BG και sτο Diablo.
Με τον καιρό, ακόμη και αυτά τα παιχνί-
δια έγιναν απλώς ένα ακόμα κομμάτι μίας
ξεχασμένης ιστορίας και παραγκωνίστηκαν
από άλλα, καλύτερα, που διέθεταν εντυ-
πωσιακότερα γραφικά, αλλά δυστυχώς ξέ-
φευγαν από το role-play και πήγαιναν προς
κάτι το διαφορετικό· πιο κινηματογραφικό.
Αν λοιπόν ακόμη κι εκείνα τα παιχνίδια,
που μας έκαναν να τρέχουμε για αναβαθ-
μίσεις, έχουν πια ξεχαστεί και δεν ασχο-
λείται σχεδόν κανείς μαζί τους, τι ελπίδες
μπορεί να έχουν τα ακόμη παλιότερα
games; Μπορεί να συγκριθεί το Wasteland
με το Fallout New Vegas ή το Eye of the
Beholder με το Skyrim; Ε λοιπόν, ναι, μπο-
ρούν! Ακόμη κι αν δεν τίθεται θέμα σύ-
γκρισης στα γραφικά, το σενάριο και η
αφήγηση των παλαιότερων games κερδί-
ζουν άνετα τα νεότερα! Πιστεύω μάλιστα
πως, αν ένας νέος gamer επιλέξει να δει
αυτά τα παιχνίδια-διαμάντια από τη σωστή
οπτική γωνία, θα τα λατρέψει, όπως τα λα-
τρέψαμε κι εμείς όταν ασχοληθήκαμε μαζί
τους για πρώτη φορά. Γι’ αυτό εξάλλου
και συνεχίζουμε ακόμη και σήμερα να τα
παίζουμε και να τα μνημονεύουμε κάθε
φορά που εγκαθιστούμε ένα καινούργιο
παιχνίδι στο δίσκο. Καλά και χρυσά τα
Dragon Age και Mass Effect, αλλά αν δεν
έχεις ρίξει εικονικά ζάρια για να στήσεις το
χαρακτήρα σου στο Baldur’s Gate ή αν δεν
φας 3 ώρες διαλέγοντας τα σωστά skills
και traits στο Fallout 2, τότε δεν έχεις ζή-
σει πραγματική μαγεία που λέγεται role-
playing game! Τέλος, δεν μπορεί κάποιος
να ισχυρίζεται ότι του αρέσουν τα RPG,
χωρίς να έχει ασχοληθεί με τα παιχνίδια
που έθεσαν τις βάσεις για το είδος, γιατί
κινδυνεύει να θεωρηθεί εντελώς ανιστό-
ρητος και δεν θα έχει ποτέ ολοκληρωμένη
άποψη για το ποια στοιχεία συνθέτουν ένα
πραγματικά καλό RPG.
PC
Του Χρήστου «Vaerghar» Βλάχου
Το Wasteland.
Ενώ εξερευνούμε dungeon στο Eye of the Beholder.
ΑνΑμνΗΣΕΙΣ ΑπΟ μΙΑ
ξΕχΑΣμΕνΗ ΕπΟχΗ
Κατά τη διάρκεια μάχης
στο Morrowind.
