R
eview
93
PC Master
όμως προτού αναμετρηθεί με το τέρας,
ώστε να βάλει τέλος στην τυραννία του!
Ο Shay περνάει εξίσου δύσκολη εφη-
βεία, αφού ζει σαν φυλακισμένος σ’ ένα
διαστημόπλοιο εξοπλισμένο με όλες τις
ανέσεις, η A.I. του οποίου τον φροντίζει
σαν να ήταν παιδί της. Ή καλύτερα σαν να
ήταν μωρό, μια και όλες οι δραστηριότη-
τες, η συμπεριφορά και η διακόσμηση του
διαστημοπλοίου είναι κατάλληλες για ένα
παιδί 5 ετών, προκαλώντας στον Shay αφό-
ρητη βαρεμάρα και απόγνωση. Καθώς ακό-
μα μία μέρα αποχαυνωτικής ρουτίνας φτά-
νει στο τέλος της, ο Shay θα συναντήσει
έναν μυστηριώδη λύκο, τον Marek, που
τον πληροφορεί ότι αντί να χαζολογάει με
τα ανούσια παιχνίδια του οφείλει να βοη-
θήσει στη φοβερή διαστημική αναμέτρηση
που μαίνεται εκεί έξω, αρκεί να σπάσει τα
δεσμά του υπερπροστατευτικού υπολογι-
στή και να πάρει την κατάσταση στα χέρια
του.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι δεν
έχουμε να κάνουμε με ένα τυπικό σενάριο
ηρωικών ανδραγαθημάτων ή επικών συ-
γκρούσεων, παρ’ ότι στοιχεία αυτών των
ιστοριών ενυπάρχουν στο Broken Age. Ση-
μαντικότερη κινητήριος δύναμη, όμως,
αποδεικνύεται η λαχτάρα των πρωταγωνι-
στών για μετάβαση από την εφηβεία στην
ενηλικίωση και η χάραξη της δικής τους
πορείας, έξω από τα όρια που τους έθεταν
ως τώρα οι γονείς, ο κοινωνικός περίγυρος
και το περιβάλλον τους. Πέρα από την
πρωτοτυπία του κεντρικού θέματος, το με-
γαλύτερο ατού του σεναρίου είναι το πα-
νέξυπνο φινάλε, το οποίο πετυχαίνει να
λειτουργήσει άψογα τόσο ως ιντριγκαδόρι-
κο cliffhanger ενόψει της δεύτερης Act,
όσο και ως ικανοποιητική κατακλείδα των
όσων διαδραματίζονται στην πρώτη.
SMELLS LIKE TIM SPIRIT (?)
Ένας δημιουργός που έχει αποκτήσει τό-
σο θερμό cult following όσο ο Schafer συ-
νήθως το καταφέρνει χάρη στις ιδιαιτερό-
τητες ή/και την απαράμιλλη ποιότητα της
δουλειάς του. Ο πρωτομάστορας του ξε-
καρδιστικού Day of the Tentacle και του
αχαλίνωτου Brutal Legend κατόρθωνε να
μας μεταφέρει πάντοτε σε θεότρελους κό-
σμους διανθισμένους από εξίσου παρανοϊ-
κούς χαρακτήρες (ορισμένες φορές κυριο-
λεκτικά, βλ. Psychonauts) και μπόλικο
χιούμορ, ακόμα κι όταν η κεντρική θεματο-
λογία του παιχνιδιού δεν υπονοούσε κάτι
τέτοιο (π.χ. Full Throttle, Grim Fandango).
Το Broken Age διαθέτει μία αναμφίβολα
εύθυμη νότα, με διασκεδαστικούς χαρα-
κτήρες και καλογραμμένους διαλόγους,
που ποτέ δεν με έβαλαν σε πειρασμό να
τους προσπεράσω. Ωστόσο, λείπει αυτή η
αιχμηρότητα, αυτό το σπινθιροβόλο σατιρι-
κό υπόστρωμα το οποίο ο Schafer έβρισκε
πάντοτε τρόπο να κεντάει στη φόδρα των
δημιουργιών του, ανεξαρτήτως genre. Οι
διάλογοι, οι χαρακτήρες και ο ρυθμός στο
Broken Age είναι αρκετά πιο ήπια και πιο
politically correct απ’ ό,τι μας έχει συνηθί-
σει ο αντισυμβατικός designer, κάτι που
προσωπικά με απογοήτευσε, παρ’ ότι συ-
νάδει με το παραμυθιακό ύφος που επιδιώ-
κει η περιπέτεια.
Μιλώντας για ύφος, το πρώτο πράγμα
που κάνει το Broken Age να ξεχωρίζει είναι
η ιδιαίτερη τεχνοτροπία του, αφού ο
Schafer έδωσε τα κλειδιά του εικαστικού
στον βετεράνο concept artist του, Nathan
«
Bagel» Stapley. Οι τοποθεσίες διέπονται
από μία ζωγραφιστή, παστέλ αισθητική,
ενώ οι χαρακτήρες έχουν υποστεί τρισδιά-
στατη επεξεργασία δίνοντας μια paper-cut
εντύπωση που χαρίζει στο σύνολο αίσθηση
εικονογραφημένου παιδικού παραμυθιού.
Η δουλειά που έχει γίνει είναι πανέμορφη
και εντελώς διαφορετική από οτιδήποτε
κυκλοφορεί εκεί έξω, ωστόσο το επιτη-
δευμένα «σπαστό» animation και μερι-
κές επιφάνειες που δείχνουν κάπως
φτωχές από κοντινή απόσταση ίσως
κακοφανούν σε κάποιους. Όπως και
να ’χει, πάντως, η παλίρροια των
Όταν ο Tim Schafer
ανακοινώνει ένα passion
project, αυτόματα
ελευθερώνουμε χώρο
στις λίστες των Top 10
μας. Τι γίνεται, όμως,
όταν στο project αυτό
υπεισέρχεται και η
έννοια της εργολαβίας;
Δέντρο που να φοβάται το ξύλο πρώτη φορά
βλέπω!
Να δούμε ποια ποια ποια θα
φαγωθεί, να δούμε ποια…
Το πιλοτήριο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι
κατασκευασμένο από τη Fischer Price!
