PC Master
16
Η
αφήγηση των δρώμενων εί-
ναι ένα από τα στοιχεία που
υπήρχαν από το πρώτο
adventure game. Αν και το
συναντάμε ακόμα σε αρκε-
τούς εκπροσώπους του είδους, η τάση
δείχνει πως τείνει να εξαλειφθεί ως μηχα-
νισμός προώθησης της ιστορίας, αφού
πολλά παιχνίδια πλέον δεν έχουν την επι-
λογή Examine ως τρόπο επίδρασης πάνω
σε ένα hotspot και συνεπώς δεν υπάρχει
ανάγκη για συνεχή περιγραφή του περι-
βάλλοντος. Ακόμα όμως και όσα την
έχουν, προτιμούν να αφήνουν στον πρω-
ταγωνιστή το ρόλο αυτό, τεχνική που, αν
δεν με απατά η μνήμη μου, καθιέρωσε
πρώτη η Lucasfilm Games στα τέλη της
δεκαετίας του ’80.
Με την καθιέρωση των οπτικών μέσων,
ο ρόλος του αφηγητή αναβαθμίστηκε,
αφού πλέον αποκτούσε φωνή και ήταν
αυτή που ακούγαμε περισσότερο κατά τη
διάρκεια του παιχνιδιού, σε μερικές περι-
πτώσεις ακόμα συχνότερα κι από εκείνη
του πρωταγωνιστή. Ο σωστός αφηγητής
όφειλε να διαθέτει καθαρή άρθρωση, «ρα-
διοφωνική» φωνή και ύφος που να ταιριά-
ζει με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Σα-
φέστατα, ένας αφηγητής που έπαιρνε τον
εαυτό του πολύ σοβαρά μάλλον δεν βοη-
θούσε τη ροή ενός χιουμοριστικού καρ-
τούν adventure, ενώ αντίστοιχα κάποιος
που έκανε συνεχώς αστεία δεν ταίριαζε
σε ένα σενάριο τρόμου. Γενικά, ο ρόλος
του ήταν δύσκολος και δεν ήταν λίγοι
εκείνοι που κούραζαν την πλειονότητα
των παικτών και χαρακτηρίζονταν εκνευ-
ριστικοί.
Ο αγαπημένος μου αφηγητής σε
adventure game ήταν αυτός του John
Saul’s Blackstone Chronicles: An
Adventure in Terror της Legend
Entertainment, που κυκλοφόρησε το
1998.
Ο Malcom Metcalf (Henry Strozier)
δεν ήταν ακριβώς ουδέτερος αφηγητής,
αλλά η φωνή του φαντάσματος του διευ-
θυντή της πάλαι ποτέ ψυχιατρικής κλινι-
κής και πατέρας του πρωταγωνιστή. Μία
βαθιά και αυστηρή φωνή που σχολίαζε τα
δρώμενα με σχεδόν απαθή ψυχραιμία
έκανε τους στοιχειωμένους διαδρόμους
του ασύλου να μοιάζουν ακόμα πιο απει-
λητικοί. «Some stains stay with us always.
No matter how hard we may try to scrub
them off» ήταν η απόκρισή του, όταν εξέ-
ταζες παλιούς λεκέδες από αίμα στο υπό-
γειο. Έναν χρόνο νωρίτερα, η Cryo
Interactive κυκλοφορούσε το Atlantis:
The Lost Tales, με την Karen Strassman
στο ρόλο της αφηγήτριας. Η παρουσία της
δεν ήταν συνεχής, αλλά οι παρεμβάσεις
της, όποτε η ιστορία περνούσε στο επό-
μενο στάδιο, ήταν επιβλητικές. «As the
rest of mankind emerged slowly from
prehistory, the hidden people of Atlantis
enjoyed an already ancient civilization», η
ατάκα με την οποία ξεκινούσε το παιχνίδι,
καθώς ένα ιπτάμενο καράβι κατέβαινε αρ-
γά προς το σύμπλεγμα νησιών της χαμέ-
νης Ατλαντίδας.
Ένας τελείως διαφορετικός αφηγητής
ήταν ο Neil Ross, ο έμπειρος ηθοποιός
που δάνεισε τη φωνή του στον αφηγητή
του Leisure Suit Larry 7: Love for Sail! της
Sierra On-Line, το 1996. Ίσως ο πιο αστεί-
ος από όλους όσους μπορώ να θυμηθώ,
δεν άφηνε τον καημένο τον Larry σε
χλωρό κλαρί, αφού συνεχώς τον μείωνε
και έριχνε αλάτι στις πληγές του, με σχό-
λια που ξεχείλιζαν από σαρκαστική διάθε-
ση. «Your hose is long and thick», σου
έλεγε όταν εξέταζες ένα λάστιχο ποτί-
σματος στο inventory σου. «If I had a
dollar for every time I heard that…» κό-
μπαζε ο Larry, για να πάρει την πληρωμέ-
νη απάντηση «You’d still be broke»! Ίσως
το πιο δύσκολο όμως για έναν αφηγητή
είναι να μπορεί να συνδυάζει αστεϊσμούς
με σοβαρή διάθεση κατά περίσταση,
όπως συνέβη στο περσινό The Cave της
Double Fine Productions. Στο ιδιαίτερο
platform adventure του Ron Gilbert, το
ρόλο του αφηγητή αναλαμβάνει το ίδιο
το σπήλαιο που φιλοξενεί τους ανθρώ-
πους που σκαλίζουν το εσωτερικό του. Η
φωνή που ακούμε ανήκει στον Stephen
Stanton και συντελεί στη διατήρηση του
μυστηρίου, με αρκετές πινελιές χιούμορ.
«
The wise Lord Tennyson penned the line
“
It’s better to have loved and lost, than
never to have loved at all”. He had clearly
never met this group» μας λέει, όταν ο
Hillbilly βάζει φωτιά στο Carnival, απογοη-
τευμένος από την απόρριψη της αγαπη-
μένης του.
ΑΦΗΓΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ
ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Του Άλκη Πολυράκη
Malcom Metcalf, ιδανική φωνή για ψυχολογικό
θρίλερ.
Όσες φωνές κι αν επιστρατευτούν, τις περι-
γραφές της Infocom μάλλον δεν θα τις φτά-
σουμε.
