61
PC Master
μοιώνει» απλώς έναν ανθρώπινο νου, αλλά επίσης μπορεί να
θεωρηθεί ότι «κατανοεί» την ιστορία και δίνει τις απαντήσεις,
ακριβώς όπως στην περίπτωση ενός ανθρώπου.
Η θέση του Σιρλ, ο οποίος αμφισβητεί αυτή την ιδέα, προκύ-
πτει από το εξής παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι κάποιος είναι
κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο, ο οποίος δεν ξέρει να μιλά ή να
γράφει κινεζικά. Ωστόσο, έχει ένα σετ κανόνων, γραμμένων στα
αγγλικά, που του επιτρέπουν να συγκρίνει ένα σετ συμβόλων με
ένα άλλο σετ συμβόλων (κινεζικούς χαρακτήρες). Αυτοί οι κανό-
νες και τα σύμβολα του επιτρέπουν να απαντά σε γραπτά κινεζι-
κά, σε ερωτήσεις που υποβάλλονται επίσης στα κινεζικά, με τρό-
πο που αυτοί, οι οποίοι τις υποβάλλουν, πείθονται ότι το άτομο
που είναι κλεισμένο στο δωμάτιο «καταλαβαίνει» τη συζήτηση –
αν και στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Κατ’ αντι-
στοιχία, ένα πρόγραμμα υπολογιστή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι
έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει πραγματικό «νου» ή «συνείδη-
ση», αλλά –στην καλύτερη περίπτωση– την εξομοίωση μιας.
Στον αντίποδα, κατά κάποιον τρόπο, βρίσκεται το αποκαλούμε-
νο τεστ Τούρινγκ, το οποίο παρουσιάστηκε από το διάσημο πλέον
μαθηματικό, στο paper «Computing Machinery and Intelligence»
το 1950, το οποίο αποτελεί μία «δοκιμή» όσον αφορά στο εάν μία
μηχανή μπορεί να θεωρηθεί ή όχι «νοήμων». Εν ολίγοις, σύμφωνα
με το τεστ, εάν σε μία συνομιλία μεταξύ ενός ανθρώπου και ενός
υπολογιστή (μέσω κειμένου) ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει με σι-
γουριά εάν έχει απέναντί του μηχάνημα ή ανθρώπινο ον, τότε θε-
ωρείται ότι έχει περάσει το τεστ και ότι αποτελεί κατά κάποιον
τρόπο «τεχνητή νοημοσύνη» (αξίζει να σημειωθεί ό τι δεν έχει ση-
μασία το κατά πόσον δίνει σωστές απαντήσεις, αλλά το κατά πό-
σον αυτές «εξομοιώνουν» αυτές που θα έδινε άνθρωπος). Αν και
το συγκεκριμένο τεστ αποτελεί ένα ιδιότυπο «σύμβολο» της θεω-
ρίας της τεχνητής νοημοσύνης, έχει αμφισβητηθεί και αμφισβη-
τείται ακόμα όσον αφορά στο κατά πόσον μπορεί πραγματικά να
«
υποδείξει» μία Α.Ι., ως σκεπτόμενη βάσει αυτού του κριτηρίου.
Το τεστ Τούρινγκ ήρθε ξανά σχετικά πρόσφατα στην επικαι-
ρότητα στις αρχές του Ιουνίου, καθώς, όπως ανακοινώθηκε από
το Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ, σε event το οποίο διοργανώθη-
κε στη Royal Society, ένα πρόγραμμα υπολογιστή πέρασε «για
πρώτη φορά» το τεστ Τούρινγκ: επρόκειτο για τον «Eugene
Goostman», των Βλάντιμιρ Βέσελοφ και Γιουτζίν Ντεμτσένκο,
ένα πρόγραμμα το οποίο εξομοιώνει έναν 13χρονο και κατάφε-
ρε να «ξεγελάσει» πάνω από το 30% των «εξεταστών» του (33%,
πιο συγκεκριμένα) σε μία σειρά συνομιλιών. Ο «Eugene» είχε
δημιουργηθεί αρχικά το 2001 και έκτοτε βελτιωνόταν συνεχώς,
με πιο πρόσφατο αποτέλεσμα τη νίκη του στο συγκεκριμένο
Turing Test 2014 Prize. Ωστόσο, τελικά, τα πράγματα δεν ήταν
τόσο απλά, καθώς λίγο μετά την ανακοίνωση –η οποία σημειω-
τέον περιείχε δηλώσεις του Κέβιν Γουόργουικ, ενός κάπως αμ-
φιλεγόμενου ερευνητή στον τομέα της Α.Ι.– ξέσπασε μία πραγ-
ματική «καταιγίδα» στον επιστημονικό κόσμο, καθώς πάρα πολ-
λοί ερευνητές αμφισβήτησαν τους ισχυρισμούς αυτούς και τη
βαρύτητά τους, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι έκαναν λό-
γο για παρερμηνεία της όλης έννοιας του τεστ Τούρινγκ ή
υπενθύμισαν αντίστοιχες φορές στο παρελθόν, που το συγκε-
κριμένο τεστ είχε «περαστεί» (ωστόσο, στην ανακοίνωση του
Πανεπιστημίου γινόταν αναφορά σε αντίστοιχες περιπτώσεις
του παρελθόντος και υπογραμμιζόταν ότι το συγκεκριμένο τεστ
ήταν το πρώτο «αυθεντικό» και ολοκληρωμένο του είδους του,
που περνιέται όπως έπρεπε να περαστεί).
Το αφεντικό του
εικονιζόμενου
δεν χρειάζεται
συστάσεις…
Ο Άλαν Τούρινγκ, θεωρούμενος
ως «πατέρας» της τεχνητής νοη-
μοσύνης.
Ο Έλον Μασκ προβληματίζεται για
την απειλή ενός Skynet.
Το όραμα της Τεχνητής
Νοημοσύνης (A.I.: Artificial
Intelligence) είναι τόσο παλαιό
όσο και οι ίδιοι οι ηλεκτρονικοί
υπολογιστές. Από την εποχή του
πρωτοπόρου στο αντικείμενο,
μαθηματικού Άλαν Τούρινγκ,
μέχρι σήμερα, ποτέ το όνειρο (ή
εφιάλτης) της μηχανής που
αποκτά συνείδηση και μπορεί να
«
σκέφτεται» δεν έπαψε να είναι
επίκαιρο, καθώς θεωρείται ένα
από τα «άγια δισκοπότηρα» της
τεχνολογικής εξέλιξης – κατά
κάποιον τρόπο, η δημιουργία μη
οργανικής μεν, «ζωής» δε, από τα
χέρια του Ανθρώπου. Πολλοί
(
ειδικά στο χώρο της
επιστημονικής φαντασίας)
κρούουν τον κώδωνα του
κινδύνου πάνω στο συγκεκριμένο
αντικείμενο, λόγω του
ενδεχόμενου μιας «singularity»:
της στιγμής που οι τεχνητές
νοημοσύνες θα αρχίσουν να
εξελίσσονται μόνες τους,
ξεπερνώντας, και πιθανώς
απειλώντας, την ανθρωπότητα.
Του Κώστα Μαυραγάνη
