69
τογραφικό υλικό που θα
μπορούσε να πλαισιώσει
το βιβλίο, αλληλογραφία
που ήταν και το πιο συ-
χνό μέσο επικοινωνίας
πριν από αρκετά χρόνια,
ακόμη και κειμήλια.
Συνήθως, απευθύνονται
στην κ. Νομικού άνθρω-
ποι που υπερβαίνουν τα
60 με 65 χρόνια και οι
οποίοι θέλουν να αφή-
σουν ένα μοναδικό δώ-
ρο στις επόμενες γενιές.
Επειδή οι περισσότεροι
από αυτούς δύσκολα θα
μπορούσαν να φέρουν
μόνοι τους εις πέρας αυτό
το εγχείρημα, δηλαδή να
καταγράψουν με χρονο-
λογική σειρά γεγονότα και να τα πλαισιώσουν με
το αντίστοιχο φωτογραφικό υλικό σ΄ ένα καλαί-
σθητο βιβλίο, αναλαμβάνει η ίδια να γραψεί στο
χαρτί την ιστορία τους.
Το βιβλίο – υποστηρί-
ζει – «
γράφεται με τη δική
μου συνδρομή και απευθύ-
νεται σ’ ένα πολύ μικρό κοι-
νό. Δεν είναι λίγες οι φορές
όπου κατά τη διάρκεια των
αφηγήσεων-συνεντεύξεων,
οι άνθρωποι που διηγού-
νται τις ιστορίες τους συ-
γκινούνται, και μπαίνουν
στη διαδικασία να θυμη-
θούν γεγονότα και λεπτο-
μέρειες της ζωής τους που
είχαν αφήσει στην άκρη
»
.
Εν συνεχεία η κ. Νομι-
κού ουσιαστικά μεταφέ-
ρει τον προφορικό λόγο
στο γραπτό και επεμβαί-
νει ίσα - ίσα για να διαβά-
ζεται καλύτερα το βιβλίο.
«
Διορθώνω λάθη γραμματικής φύσεως, επιμελούμαι το
κείμενο, το χωρίζω σε ενότητες και κεφάλαια. Γράφω
με τη βοήθεια του αφηγητή τις λεζάντες των φωτογρα-
φιών που μπορεί να κρύβουν μία ολόκληρη ιστορία
»
.
“
Κατά τη διάρκεια των
αφηγήσεων, φορτίστηκε συ-
ναισθηματικά στην προσπά-
θειά του να θυμηθεί παλιά
γεγονότα που είχαν αφήσει
ψυχικά τραύματα.
”
«
Αποφάσισα να αφηγηθώ την ιστορία μου για να
τιμήσω τη μητέρα μου, που ήταν αγωνίστρια της
ζωής, αλλά και για να έχουν κάτι από μένα τα
εγγόνια μου και να με θυμούνται
» υπογραμμίζει
ο Σταύρος Σιώνης, ο οποίος ένιωσε την ανάγκη
να αποτυπώσει στο χαρτί ένα κομμάτι της ζωής
του.
«
Θα μπορούσε να γίνει μυθιστόρημα η ζωή της
οικογένειάς μου, αλλά προτίμησα να γραφτεί ένα
κομμάτι αυτής και να τυπωθεί σε λίγα αντίτυπα
μόνο για τα μέλη της οικογένειάς μου
», προσθέ-
τει.
Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων-αφηγήσε-
ων, φορτίστηκε συναισθηματικά στην προσπά-
θειά του να θυμηθεί παλιά γεγονότα που είχαν
αφήσει ψυχικά τραύματα. Με τη βοήθεια της κ.
Νομικού, ο κ. Σιώνης ολοκλήρωσε τον πρώτο τό-
μο για τη ζωή του που αφορά την περίοδο από τη
γέννησή του μέχρι το 1973, οπότε και παντρεύ-
τηκε. Αυτά τα γεγονότα αποτυπώθηκαν σ΄ ένα
βιβλίο 70 σελίδων.
Αναμνήσεις από τον Εμφύλιο
«
Το σπίτι μας στη Νάουσα κάηκε κατά τη διάρ-
κεια του Εμφυλίου από τους αντάρτες και με-
τακομίσαμε στην Αθήνα με όλη την οικογένεια.
Ο πατέρας μου πέθανε μετά από λίγο διάστημα.
Ηταν δύσκολες εποχές
», αναφέρει.
Ο κ. Σιώνης θυμάται ότι έπρεπε να δουλεύει ακό-
μη και από το δημοτικό για να μπορεί να βοηθάει
την οικογένειά του. «
Εργαζόμουν περιστασιακά
σε καφενεία, εργοστάσια και σε υφαντουργείο.
Υπήρχε φτώχεια εκείνη την εποχή
». Η χούντα
τον βρήκε στην Αθήνα, φοιτητή στη Γεωπονική.
Μόλις είχε παντρευτεί. «
Βρισκόμουν στην πλα-
τεία Βάθη όταν συνέβησαν τα γεγονότα στο Πο-
λυτεχνείο. Ακολούθησε η επιστράτευση. Εβαλα
τη στολή μου και παρουσιάστηκα στα Γιαννιτσά
».
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΙΩΝΗ
