47
παρουσίαση
μίνι μάρκετ
Π
όσα προϊόντα μπορεί να χωρέσει ένα
μικρό μίνι μάρκετ; Η απάντηση είναι
πολλά, εάν έχεις μεράκι και θέλεις να
εξυπηρετείς τους πιστούς πελάτες σου. Ο
κ. Μυλωνάς διαθέτει μίνι μάρκετ στα Ιλί-
σια από το 1984 και μπορεί, όπως μας είπε, να ξεκίνησε
ως πρατήριο άρτου, αλλά σταδιακά άρχισε να φέρνει
στο μαγαζί του προϊόντα που του ζητούσαν οι πελάτες
της γειτονιάς. Σε σύντομο χρονικό διάστημα το κατά-
στημά του είχε όλη την γκάμα προϊόντων που θα
μπορούσε να διαθέτει ένα μίνι μάρκετ. Σε πολλές περι-
πτώσεις, μάλιστα, έφερνε και πιο εξεζητημένα
προϊόντα, εφόσον όπως δήλωσε: «Είμαστε ένα καθαρά
συνοικιακό μαγαζί και δεν υπήρχε περίπτωση να αφή-
σουμε κανέναν πελάτη παραπονεμένο».
Στο μαγαζί μέσα υπάρχουν κυριολεκτικά τα πάντα από
τρόφιμα, κατεψυγμένα, καλλυντικά, είδη προσωπικής
υγιεινής, ακόμη και τροφές για κατοικίδια ζώα. «Το πιο
περίεργο πράγμα που μου έχει ζητήσει πάντως κάποιος
ήταν ένα σφυρί» μας λέει γελώντας ο κ. Μυλωνάς.
Κάνοντας μια βόλτα στο μαγαζί βλέπω στα γαλακτοκο-
μικά ροκφόρ, θεωρώ ότι είναι εξεζητημένο και μου
υπενθυμίζει ο κ. Μυλωνάς πως ό,τι έχει στο μαγαζί
είναι κάτι που κάποιος πελάτης ζήτησε! Μεγάλη επιτυ-
χία έχει και ο αλεσμένος καφές, καθώς, όπως
επισημαίνει ο κ. Μυλωνάς, «φεύγει πολύ, γιατί ο φρέ-
σκος καφές έχει άλλη αίσθηση».
Δυστυχώς όμως η σημερινή πραγματικότητα απέχει
πολύ από την περίοδο προ κρίσης, όπως ο ίδιος μας
εξηγεί: «Αυτήν τη στιγμή θα βρείτε τα πάντα μέσα στο
μαγαζί, αλλά όλα υπάρχουν σε πολύ μικρές ποσό-
τητες. Καμία σχέση με το πώς ήμασταν παλιά. Εάν
προσέξατε έξω από το μαγαζί υπάρχουν δύο γου-
ρούνες (οχήματα) και σε αυτό το σημείο δύο ταμεία.
Ο λόγος είναι ότι πριν την κρίση κάναμε καθημερινά
ντελίβερι πάνω από 25 παραγγελίες, με μεγάλα ποσά
και μέσα στο μαγαζί δεν προλαβαίναμε τον κόσμο, γι’
αυτό έβαλα δύο ταμειακές».
Ο εποχές είναι δύσκολες για όλους τονίζει και αυτό
έχει επέκταση και σε αυτόν. Μας περιέγραψε ένα
παράδειγμα πελάτη, όπου παλιά έκανε τηλεφωνική
παραγγελία και έδινε μέχρι και 5 ευρώ πουρμπουάρ
στο παιδί που πήγαινε τα ψώνια και τώρα ο ίδιος
έρχεται στο μαγαζί μετρώντας τα ψιλά του για να πάρει
απολύτως τα αναγκαία. «Άλλοι πάλι μου ζητούν να τους
τα γράψω στο τεφτέρι. Το κάνω γιατί είναι 30 χρόνια
πελάτες μου. Δεν μπορώ να μου ζητήσει ο άλλος ψωμί
και να του πω δεν σ’ το δίνω, αλλά δεν βγαίνει και έτσι
το πράγμα» μας είπε.
Όταν τον ρωτήσαμε κατά πόσο έχει πέσει η κίνηση στο
μαγαζί, τα νούμερα ήταν καθηλωτικά. «Προ κρίσης ο
τζίρος του μαγαζιού καθημερινά μπορεί να ξεπερνούσε
και τις 2.000 ευρώ, σήμερα με το ζόρι θα κάνω 150-200
ευρώ. Μικτό κέρδος, αλλά σας αναφέρω τα νούμερα
για να καταλάβετε τη διαφορά. Εμείς, που δεν είμαστε
σε σημείο με μεγάλη κίνηση και βασιζόμαστε στη
γειτονιά, έχουμε δυσκολευτεί πάρα πολύ μέσα στην
κρίση. Τι να πρωτοβγάλεις με τα 200 ευρώ; Την ασφά-
λεια, την εφορία, το ενοίκιο, τους λογαριασμούς; Τώρα
κοιτάμε να πληρώσουμε τα βασικά».
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Σωτήρης είναι, παρά τα όσα
στενάχωρα οικονομικά πλαίσια μας περιγράφει, με το
χαμόγελο στα χείλη, γιατί όπως σημειώνει: «Αν δεν το
παλέψεις, τι θα κάνεις; Θα κάθεσαι σπίτι με σταυρω-
μένα χέρια; Προσπαθούμε να είμαστε εδώ για όσο
μπορούμε». Αυτήν τη στιγμή κρατάει μόνος του το
«Προσπαθώ πάντα να βάζω
ελληνικά προϊόντα για να στηρίξω τον τόπο
μου και γιατί είναι και πιο φθηνά».
