Η άνοδος της δημοτικότητας της μαγειρικής στην ελληνική πραγματικότητα είναι τα τελευταία χρόνια γε-
γονός. Όπως είναι γεγονός και η για πολλούς λανθασμένη εικόνα που δημιουργείται για το επάγγελμα του
μάγειρα μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις, αν ο chef δεν έχει μία
συγκεκριμένη εμφάνιση, αλλά και μία ακόμη πιο συγκεκριμένη κοινωνική συμπεριφορά, πολύ απλά δεν ανή-
κει στην περίφημη «πρώτη γραμμή των chef». Αδιαμφισβήτητα, το lifestyle επηρέασε το επάγγελμα και την
ιδιότητα του chef, προσδίδοντάς του αίγλη και αξία, που ίσως του έλειπαν και του άξιζαν ταυτόχρονα. Δεν
είναι λίγες οι φορές που ένας επαγγελματίας χαρακτηρίζεται ως «ο καλύτερος», «ο κορυφαίος» ή «ο πιο δη-
μιουργικός». Σε μία διάθεση διαβάσματος πίσω από τις λέξεις και με την έννοια της αξιολόγησης πιο επίκαι-
ρη από ποτέ, προέκυψε η απορία: «Ποια είναι τα κριτήρια με βάση τα οποία ένας chef κατατάσσεται στην
κλίμακα της μαγειρικής δεινότητας;». Οι απαντήσεις πολλές και μάλλον πανομοιότυπες: «Με βάση την ικα-
νότητα, τη δημιουργικότητα, το γεμάτο μαγαζί του κ.λπ.». Κανείς δεν θα διαφωνήσει πως τα προαναφερθέ-
ντα μπορούν να λειτουργήσουν ως αξιολογικά κριτήρια. Ποιος είναι όμως αυτός που θα χρησιμοποιήσει τα
κριτήρια αυτά με επάρκεια και αντικειμενικότητα ώστε όμοια αξιόλογο να είναι και το αποτέλεσμα; Αυτό εί-
ναι μία άλλη συζήτηση…
Αφορμή για τα ερωτηματικά στη διαδικασία της αξιολόγησης και της κατοχής του τίτλου του επαγγελμα-
τία υπήρξε η συχνή προβολή και εμφάνιση των ίδιων συνεχώς προσώπων. Και προς αποφυγή παρεξηγήσε-
ων, κανείς δεν αμφισβητεί την αξία αυτών. Απλώς, τίθεται το ερώτημα: «Δεν υπάρχουν άλλοι αξιόλογοι
επαγγελματίες; Κανείς άλλος δεν μπορεί να προσφέρει με τις ικανότητές του στη μαγειρική; Έστω και σε μι-
κρότερο βαθμό από τους υπόλοιπους;». Και η απάντηση ακολουθεί... Ναι, υπάρχουν πολλά παραδείγματα
επαγγελματιών οι οποίοι με διάθεση, όραμα και φαντασία μαγειρεύουν καθημερινά μοναδικά πιάτα με απλά
υλικά και τεχνικές σε μικρά χωριά ή σε μεγαλουπόλεις.
Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν με την κουζίνα τους να αναδείξουν τα τοπικά προϊόντα της πε-
ριοχής τους και να κάνουν τους πελάτες τους να χαμογελούν. Δεν τους ενδιαφέρει να είναι αναγνωρίσιμοι,
δημοφιλείς ή να εμφανίζονται κάθε δεύτερη ημέρα σε τηλεοπτικές εκπομπές ή διαφημίσεις. Ο μόνος τους
στόχος είναι να ευχαριστήσουν ως τέλειοι οικοδεσπότες τους φιλοξενούμενούς τους. Το να αναφερθούν
συγκεκριμένα παραδείγματα δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος άρθρου. Άλλωστε η γεύση είναι κάτι
καθαρά υποκειμενικό όσο και αν προσπαθούμε να εφαρμόσουμε αντικειμενικές μεθόδους αξιολόγησης. Το
ζήτημα είναι να υιοθετήσουμε μία πιο ευρεία οπτική με βάση την οποία θα αξιολογούνται με όσο το δυνατόν
πιο αντικειμενικά κριτήρια όλοι οι επαγγελματίες. Και ίσως τότε να κατέχουν όλοι δικαιωματικά έναν ρόλο
στις επαγγελματικές κουζίνες, άλλοι αυτόν του βασιλικού και άλλοι της γλάστρας. Άλλωστε, κανένας ρόλος
δεν θεωρείται δεύτερος αν υπηρετείται με επαγγελματισμό.
Το παρόν τεύχος, ως το πρώτο της νέας χρονιάς, φιλοξενεί ως κεντρικό του θέμα τις διεθνείς μαγειρικές
τάσεις για το 2015. Νέα υλικά από όλο τον κόσμο σε ένα ρεπορτάζ γεμάτο γεύσεις και αρώματα.
Καλή ανάγνωση
ed
orial
O βασιλικός και… η γλάστρα
eat
Μάγδα Πειστικού
