47
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
ΘΕΜΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
στελέχη στη χώρα μας. Η ιδιωτική και η δη-
μόσια τουριστική εκπαίδευση, σε όλες τις
βαθμίδες –με τις όποιες δυσλειτουργίες και
προβλήματα ανανέωσης εγκαταστάσεων και
εξοπλισμού– παρέχουν οργανωμένες σπου-
δές στη διοίκηση του τουρισμού και των του-
ριστικών επιχειρήσεων.
Βασικός στόχος της δημόσιας τουριστικής
εκπαίδευσης, όπως σημειώνει, είναι η εκπαί-
δευση και ανάπτυξη στελεχών του τουριστι-
κού τομέα με εξειδικευμένες γνώσεις και
τεχνολογικές δεξιότητες, η προσφορά στε-
λεχών με επαγγελματικές εξειδικεύσεις στο
χώρο της ξενοδοχίας, της εστίασης και της
πρακτόρευσης του τουρισμού, όπως επίσης
και στους υπόλοιπους κλάδους του τομέα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι διάφορες
βαθμίδες της δημόσιας τουριστικής εκπαί-
δευσης πρέπει να επικοινωνούν μεταξύ
τους, να υπάρχει δηλαδή οριζόντια και κάθε-
τη διασύνδεση, με την παράλληλη δυνατότη-
τα κινητικότητας και εξέλιξης των σπουδα-
στών, κάτι που συνιστά και ένα από τα άμεσα
καθήκοντα της τουριστικής πολιτικής σήμε-
ρα.
Αναγκαία καθίσταται επίσης η παροχή πα-
νεπιστημιακής εκπαίδευσης στον τουρισμό,
η οποία θα συμβάλλει στην ολοκλήρωση της
κάθετης διασύνδεσης των βαθμίδων εκπαί-
δευσης και έτσι στη δημιουργία ανθρώπινου
δυναμικού, εκπαιδευμένου για την κάλυψη
εξειδικευμένων και σύνθετων αναγκών στη
διοίκηση και διαχείριση του τουρισμού.
Η υποχρεωτική εφαρμογή της πρακτικής
άσκησης σε επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια
των σπουδών και όχι μόνο στο τέλος μπορεί,
επίσης, να συμβάλλει στην καλύτερη εξοικεί-
ωση των σπουδαστών με την επαγγελματική
πράξη και να τους προετοιμάζει καλύτερα
για την αγορά αμέσως με την ανάληψη του
διπλώματός τους.
Οι σημαντικότερες δυσκολίες που
αντιμετωπίζει ο/η τελειόφοιτος
τουριστικών σπουδών
Σύμφωνα με τον κ. Ζαχαράτο, τα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά του ελληνικού τουριστικού
τομέα (εποχικότητα, οικογενειακές επιχειρή-
σεις, μικρομεσαία καταλύματα) λειτουργούν
και ως βασικές δυσκολίες της τουριστικής
απασχόλησης.
Συγκεκριμένα, στην περίπτωση της ελλη-
νικής ξενοδοχίας εντοπίζεται ότι η μέση ετή-
σια απασχόληση είναι μικρότερη σε σχέση
με άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς, φαι-
νόμενο που οφείλεται στην ύπαρξη μικρών
καταλυμάτων, τα οποία επιχειρούν να καλύ-
ψουν την εποχική ζήτηση. Ουσιαστικά, η επο-
χιακή λειτουργία και ο οικογενειακός χαρα-
κτήρας των καταλυμάτων αυτών δεν επιτρέ-
πει τη δημιουργία αγοράς στελεχών και έτσι
αφήνει μικρά περιθώρια στους απασχολού-
μενους τόσο για συστηματική εργασία (σε
δωδεκάμηνη βάση) όσο και για την ανέλιξή
τους σε ανώτερες διοικητικές θέσεις.
Απορρόφηση των αποφοίτων από την
τουριστική βιομηχανία
Ο τουρισμός, σημειώνει ο κ. Ζαχαράτος,
και ιδιαιτέρως η ξενοδοχία, είναι τομέας
εντάσεως εργασίας, με αποτέλεσμα να αξιο-
ποιεί σημαντικό αριθμό απασχολούμενων με
χαμηλό, ωστόσο, βαθμό εξειδίκευσης.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, δια-
πιστώνεται ότι σημαντικό ποσοστό αποφοί-
των από την τουριστική εκπαίδευση απασχο-
λείται σε όλες τις διοικητικές βαθμίδες των
ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Το ζήτημα,
όμως, που ανακύπτει δεν έχει να κάνει τόσο
με την απορροφητικότητα αποφοίτων στον
τουριστικό τομέα όσο με τη διάρκεια παρα-
μονής των εργαζομένων-αποφοίτων στις επι-
χειρήσεις του τουριστικού τομέα, που χαρα-
κτηρίζεται, όπως αναφέρθηκε, από έντονη
εποχιακή λειτουργία και οικογενειακού χα-
ρακτήρα ιδιοκτησία και διοικητική δομή.
Προτάσεις προς την πολιτεία για τα
βήματα που θα πρέπει να γίνουν για την
τουριστική εκπαίδευση
Ο καθ’ ύλην αρμόδιος καθηγητής υπο-
γραμμίζει ότι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση
των τουριστικών σχολών του υπουργείου
πρέπει να έχει ως βασική λογική και επιχεί-
ρημα την εκπαιδευτική συσσωμάτωση ενός
μεγάλου μέρους των τουριστικά προσανατο-
λισμένων εκπαιδευτικών βαθμίδων και να
υπηρετεί τόσο καθεμία βαθμίδα ξεχωριστά
όσο και όλες μαζί, στο πλαίσιο δυνατοτήτων
εξέλιξης από τη χαμηλότερη στην πλέον
ανώτατη, βάσει δύο κύριων κριτηρίων:
1.
Το κριτήριο του εκσυγχρονισμού της εκ-
παιδευτικής διαδικασίας σύμφωνα με τις
ανάγκες και τις συνεχείς διαρθρωτικές εξε-
λίξεις στον ελληνικό και στο διεθνή τουρι-
σμό.
2.
Το κριτήριο του εξορθολογισμού του συ-
νόλου της τουριστικής εκπαίδευσης και στις
τρεις βαθμίδες (ΑΕΙ, ΤΕΙ, Δευτεροβάθμιες
και Μετά-δευτεροβάθμιες Δημόσιες και
Ιδιωτικές Επαγγελματικές Σχολές).
