55
παρουσίαση
μίνι μάρκετ
ρείς να μην έχεις τις κλασικές μάρκες, αλλά θέλουμε να
έχουμε και το διαφορετικό. Δοκιμάζουμε πολλά νέα
προϊόντα. Εάν ‘‘φύγει’’ ένα προϊόν μέσα σε μια εβδο-
μάδα θεωρούμε ότι κινείται ο κωδικός και συνεχίζουμε
να το φέρνουμε. Εάν μείνει, καταλαβαίνουμε ότι δεν
τραβάει και δεν το ξαναφέρνουμε στο μαγαζί. Στο
μαγαζί μπαίνει πολύ κόσμος καθημερινά, οπότε η
εβδομάδα είναι αντικειμενικό χρονικό περιθώριο. Επί-
σης, συνεργαζόμαστε με πολλούς προμηθευτές γιατί
θέλουμε να έχουμε ποικιλία, αλλά θεωρούμε ότι έτσι
γίνονται και καλύτερες διαπραγματεύσεις».
Το σημείο και ο ρόλος του
Άνοιξαν το 2013 μέσα στην κρίση, ωστόσο το σημείο
είναι πολύ καλό και αυτός ήταν και ο λόγος που το τόλ-
μησαν. Το μαγαζί βρίσκεται σε στάση λεωφορείου,
διάβαση πεζών, δίπλα υπάρχει φούρνος, απέναντι τρά-
πεζα, παραδίπλα καταστήματα κινητής τηλεφωνίας και
φυσικά η Λεωφόρος Λαυρίου από μόνη της έχει
κίνηση.
Τα προβλήματα
Για τα προβλήματα της μικρής λιανική η Σοφία μας είπε:
«Ένα βασικό θέμα μας είναι ότι οι μεγάλες εταιρείες δεν
βοηθούν τη μικρή λιανική. Στην τελική είμαστε οι πιο
εντάξει στις πληρωμές απέναντι τους. Δεν υπάρχει
περίπτωση να μην πληρώσουμε άμεσα τα προϊόντα
που παίρνουμε. Και όμως δεν έχουμε την ανάλογη στή-
ριξη. Ακόμη ένα πρόβλημα τώρα στον χώρο μας είναι
τα μηχανήματα POS, με τα οποία εάν το υπολογίσεις,
δίνουμε περίπου 700 ευρώ τον χρόνο σε προμήθεια.
Και όσο πάει ανεβαίνει. Προσωπικό πρόβλημα είναι ότι
δεν διαθέτουμε αποθήκη, ώστε όταν βρούμε μια καλή
ευκαιρία να πούμε ότι θα στοκάρουμε προϊόντα».
Προσοχή στους απατεώνες
Η Σοφία μας περιέγραψε δύο γεγονότα, στα οποία καλό
είναι να δώσετε βάση, γιατί μπορεί να συμβούν
και σε εσάς.
«Υπάρχει ένας Βούλγαρος που έρχεται μ’ ένα χαρτονό-
μισμα των 20 ευρώ και σου ζητάει να του το χαλάσεις
σε χαρτονομίσματα των πέντε ευρώ.
Προτιμάει να έχει κόσμο το μαγαζί για να έχεις εσύ το
μυαλό σου και σε άλλα πράγματα. Στη συνέχεια, σου
πιάνει την κουβέντα για να σε ζαλίσει, μετά σου ζητάει
και μερικά προϊόντα και τελικά σου λέει ‘‘δώσε μου
δύο 5ευρα’’. Δεν σου έχει δώσει, όμως,
ποτέ τα 20 ευρώ».
«Ένας μεγάλος σε ηλικία κύριος, που κρατάει πάντα
μια μεγάλη μαύρη τσάντα, έρχεται μ’ ένα ακριβό περι-
οδικό, που προφανώς έχει κλέψει από κάπου αλλού
και σου λέει ότι το αγόρασε η γυναίκα του, αλλά δεν
έχουν λεφτά και μπερδεύτηκε και θέλει να το γυρίσει
πίσω. Την πρώτη φορά, όταν είχαμε πρωτοανοίξει, την
πατήσαμε, του δώσαμε το αντίτιμο και κρατήσαμε το
περιοδικό. Την επόμενη φορά που ήρθε του είπα, ότι
ξέρω πολύ καλά τι κάνει και να μην ξαναπατήσει το
πόδι σου στο μαγαζί. Περνάει κάθε 8μηνο περίπου.
Να προσέχουν λοιπόν οι συνάδελφοι».
«Όταν ξεκίνησα να δουλεύω δεν
μου φάνηκε κάτι δύσκολο. Μου
φάνηκε μόνο περίεργο το ότι επειδή
το μαγαζί το νιώθω σαν σπίτι μου, και
ουσιαστικά μπαίνει ο καθένας μέσα
σε αυτό, είναι ένα σπίτι ανοιχτό.
Είσαι εκτεθειμένος στους άλλους.
Αυτό λίγο με δυσκολεύει. Η επαφή
με τον κόσμο μου αρέσει, απλά όλες
οι ώρες δεν είναι ίδιες».
Μ
