66
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
φώσουν τις κατάλληλες συνθήκες προκειμένου
να αναπτυχθούν οι μοναδικές εμπειρίες, επάνω
στις οποίες και θα βασίσουν τα μελλοντικά τους
οφέλη.
«Ας υποθέσουμε ότι στην Κρήτη επιθυμούμε
να αναπτύξουμε τον ποδηλατικό τουρισμό. Υπό αυτό
το πρίσμα, οφείλουμε ν’ ανιχνεύσουμε και ν’ αναδεί-
ξουμε διάφορες διαδρομές, να τις χαράξουμε, να τις
σημάνουμε, να καθαρίσουμε και να διαμορφώσουμε
τον χώρο ώστε να είναι προσβάσιμες. Στη συνέχεια,
θα πρέπει να αναζητήσουμε αξιόπιστες προσβάσεις
στη διεθνή ποδηλατική κοινότητα, να συγχρωτιστού-
με με τους ποδηλάτες, να μάθουμε από πρώτο χέρι
τις ιδιαιτερότητές τους, τις συνήθειες και το σκεπτικό
τους και σε δεύτερο βαθμό να σκιαγραφήσουμε πι-
θανά σημεία που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν
ως σημεία συγκέντρωσης για τη μεταφορά τους στην
Κρήτη. Έπειτα, ακολουθούν οι συζητήσεις με τις αε-
ροπορικές αρχές, εταιρείες και αεροδρόμια και, αφού
αυτό το ζήτημα καταλήξει θετικά, προχωράμε στη
δόμηση των πακέτων προϊόντων και υπηρεσιών, του
περιεχομένου τους, της τιμολόγησής τους, των οικο-
νομοτεχνικών προβλέψεων και οτιδήποτε άλλο κρίνε-
ται απαραίτητο προκειμένου να υπάρξουν ασφαλείς
χρηματοοικονομικές προβλέψεις. Χρήσιμο είναι να
αξιοποιείται και να συνδυάζεται ο πλούτος και το
περιεχόμενο της τοπικής χλωρίδας, πανίδας, γης, των
καλλιεργειών, της λαογραφίας και της εν γένει ιστορί-
ας προκειμένου να “κτιστεί” ένα μοναδικό προϊόν με
έντονα τοπικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, εάν
μια περιοχή έχει πλούτο σε βότανα ή φυτά, μπορεί να
πραγματοποιούνται αντίστοιχες ξεναγήσεις ως πρό-
σθετη δραστηριότητα, που θα συνδυαστούν με παρα-
δοσιακή μαγειρική και γευσιγνωσία. Στην περίπτωση
κατά την οποία υπάρχουν διάσπαρτα μοναστήρια
και ξωκλήσια, τότε προσφέρεται για μια αναλυτική
επίσκεψη με την αντιστοίχιση της ιστορίας και της
ιδιαιτερότητας καθενός ξεχωριστά. Ξέρετε, πρόκειται
για κινήσεις που δεν απαιτούν υπερβολική προσπά-
θεια, αλλά πρέπει να σχεδιαστούν με έμφαση στη
λεπτομέρεια και στην πλήρη τους έκταση. Επιπρο-
σθέτως, ουδέποτε πρέπει να σκεφτόμαστε με τη δική
μας λογική σε τέτοια ζητήματα, αλλά θα πρέπει να
μπαίνουμε στη θέση των επισκεπτών, στη δική τους
κοσμοθεώρηση και στη λογική των απαιτήσεών τους.
Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι εφικτή η προσφορά
ενός ξεχωριστού τουριστικού προϊόντος».
Ένα από τα «αγκάθια» προς την εφαρμογή μιας
τέτοιας ολιστικής λογικής και προσέγγισης, σύμφω-
να με τον κ. Κοκοτό, βρίσκεται στους ίδιους τους
ξενοδόχους, οι οποίοι προσπαθούν μεν, να βοη-
θήσουν ώστε να προσποριστούν κατά το δυνατόν
μεγαλύτερα οφέλη, ωστόσο, δεν γνωρίζουν στην
πλήρη του έκταση αυτό το αντικείμενο, ήτοι της δη-
μιουργίας ολοκληρωμένων πακέτων εμπειρίας.
«Σε
αυτό το σημείο, δυστυχώς, χωλαίνουμε, καθώς υπάρ-
χει ένα κενό στην όλη προσπάθεια το οποίο φιλότιμα
επιχειρούν να καλύψουν οι ξενοδόχοι. Αναπόφευκτα
προκύπτουν μικρότερα ή μεγαλύτερα κενά και κατ’
επέκταση χάνονται ευκαιρίες περαιτέρω ανάπτυξης.
Εμείς, ως ξενοδόχοι, εκ του ρόλου μας έχουμε εντελώς
διαφορετικό core business, που περιστρέφεται γύρω
από το concierge, δηλαδή την άμεση επαφή με τον
πελάτη, την ευγενική και χαμογελαστή υποδοχή, το ευ-
πρεπές δωμάτιο, καθώς και τη διασφάλιση μιας ευχά-
ριστης εμπειρίας στο σύνολο των χώρων που περικλεί-
ουν το ξενοδοχείο. Τελεία! Τίποτε λιγότερο και σίγουρα
τίποτε πιo διαφορετικό. Για αυτόν τον λόγο, εξάλλου,
υπάρχουν οι εξειδικευμένοι γνώστες τέτοιων αντικειμέ-
νων, που γνωρίζουν πώς και πού πρέπει να κινηθούν, τι
διαδικασίες πρέπει να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν,
σε τι ενέργειες πρέπει να προβούν κ.ο.κ. Αυτοί δε, είναι
ανοικτοί σε συνεργασία και στην αξιοποίηση συνεργει-
ών. Φτάνει να υπάρχει και το ανάλογο ενδιαφέρον εκ
μέρους των υπόλοιπων εμπλεκομένων…».
«Πληγή» για τον τουρισμό
οι ελληνικές προξενικές αρχές!
Στην προσπάθειά τους να διευρύνουν το «απο-
τύπωμά» τους πέραν των παραδοσιακών τουρι-
στικών αγορών από τις οποίες και αντλεί σταθερά
πελατεία ο ελληνικός τουρισμός, οι οργανωμένοι
φορείς (ΣΕΤΕ, περιφέρειες, τουριστικοί παράγο-
ντες) επιχειρούν ανοίγματα σε σχετικά παρθένες
αγορές, οι οποίες, ωστόσο, διαθέτουν ό,τι απαι-
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
