67
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
τείται προκειμένου να χαρακτηριστούν «ενδιαφέ-
ρουσες» (ικανός πληθυσμός, ανοδικά κινούμενο
εισόδημα, ανακλαστικά εκδυτικοποίησης, θέληση
για traveling, πρόσφατο άνοιγμα συνόρων κ.ο.κ.).
Μια τέτοια περίπτωση είναι και το Ιράν, που την
τελευταία διετία βρίσκεται στο επίκεντρο επιχει-
ρηματικών συμφερόντων.
«Πράγματι, από την αρχή
του επιχειρηματικού “ανοίγματος” που πραγματοποί-
ησε η κυβέρνηση αυτής της χώρας, προσέτρεξε κάθε
εταιρεία και πολυεθνικός οργανισμός, καθώς δεν
απαιτείται…Phd για να καταλάβει κάποιος τη μονα-
δική επαγγελματική ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά
του. Με αυτό το σκεπτικό, επιχειρήσαμε με οργανωμέ-
νο τρόπο να προσεγγίσουμε το Ιράν προκειμένου να
κτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας στον
τουριστικό τομέα. Η ανταπόκριση ήταν θετική, οπότε
ξεκινήσαμε να υλοποιούμε τις απαιτούμενες κινήσεις,
που σχετίζονταν με τη δρομολόγηση απευθείας αερο-
πορικής γραμμής, την τοποθέτηση και διαφήμιση του
ελληνικού τουριστικού προϊόντος και την ανεύρεση
ενός σταθερού συνεργάτη εκεί, ο οποίος ήταν γνώ-
στης της τουριστικής αγοράς ώστε να “τρέξει” τις σχε-
τικές διαδικασίες. Κι ενώ όλα ήταν έτοιμα, ξέρετε πού
κολλήσαμε; Στην έκδοση της βίζας! Σκεφτείτε πως ο
άνθρωπος που “έτρεχε” ολόκληρο το project στο Ιράν,
δεν κατάφερε να εκδώσει βίζα ούτε για την ίδια του τη
σύζυγο!»
, υπογραμμίζει ο κ. Κοκοτός και συνεχίζει:
«Δυστυχώς, οι ελληνικές προξενικές αρχές αποτελούν
ένα από τα θεμελιώδη pain points του ελληνικού του-
ρισμού! Και το λέω, έχοντας πλήρη γνώση των όσων
ισχυρίζομαι. Μάλιστα, πολλές φορές ως ΣΕΤΕ έχουμε
προτείνει να αναλάβουμε οι ίδιοι τα έξοδα ενίσχυσης
των προξενικών αρχών της χώρας μας στο εξωτερικό,
ιδιαίτερα για τη στελέχωση του τομέα έκδοσης βίζας.
Όσο λάβατε κάποια ενημέρωση εσείς, άλλο τόσο
λάβαμε κι εμείς…Θα πρέπει εδώ να σημειώσω πως
το συγκεκριμένο ζήτημα δεν αποτελεί αρμοδιότητα
ή υποχρέωση του υπουργείου Τουρισμού, αλλά του
υπουργείου Εξωτερικών».
Το αστείο και τραγικό συνάμα στην περίπτωσή
μας είναι πως τα τουριστικά ζητήματα συνήθως δεν
αποτελούν αρμοδιότητα του ομώνυμου υπουργεί-
ου, αλλά σειράς άλλων. Όπως για παράδειγμα, το
σύνολο των υποδομών που επηρεάζουν δραστικά
τον τουρισμό (λ.χ. λιμάνια, αεροδρόμια, οδικό
δίκτυο) υπάγονται στο υπουργείο Υποδομών, οι
αερομεταφορές στο υπουργείο Μεταφορών και
Επικοινωνιών, η φορολόγηση στο υπουργείο Οικο-
νομικών κ.ο.κ. Οπότε, η τουριστική βιομηχανία δεν
έχει άμεση συνάφεια και βαθμό παρεμβατισμού στα
όσα άμεσα την αφορούν και εν πολλοίς καθορίζουν
το well-being ενός ολόκληρου κλάδου. Η στρεβλό-
τητα συνεχίζεται με το γεγονός ότι διαθέτουμε ένα
εξειδικευμένο υπουργείο Τουρισμού, το οποίο δεν
διαθέτει εκείνες τις αρμοδιότητες που πρέπει και
του αναλογούν και ουσιαστικά πρόκειται για έναν
διευρυμένο ΕΟΤ... Πόσω μάλλον, από τη στιγμή κατά
την οποία ο συγκεκριμένος κλάδος συνεισφέρει
τα μέγιστα και σε πολλαπλό επίπεδο (φορολογικά
έσοδα, απασχόληση, ΑΕΠ, επενδύσεις, κίνηση κε-
φαλαίων στην αγορά, image making της χώρας στο
εξωτερικό κ.ά.), αποτελώντας τον απόλυτο αιμοδότη
της ελληνικής οικονομίας. Εκ των πραγμάτων, από
τη στιγμή που υπάρχει και λειτουργεί, το υπουργείο
Τουρισμού θα έπρεπε να συγκεντρώνει το σύνολο
των αρμοδιοτήτων που έχουν σχέση ή επηρεάζουν
την τουριστική βιομηχανία, χαράσσοντας ξεκάθαρες
διακομματικές στρατηγικές, με τη βοήθεια και τη
συμβολή του συνόλου των εμπλεκομένων μερών.
Οφείλουμε να αντιληφθούμε πως ο τουρισμός πρέ-
πει να αποτελεί διαχρονικό και διακομματικό πεδίο,
όπου οι αντιπαραθέσεις θα πρέπει να ξεκινούν και
να ολοκληρώνονται με στόχο τη βελτίωση του πα-
ρεχόμενου προϊόντος και υπηρεσιών. Δεν υπάρχουν
κόκκινα, γαλάζια ή πράσινα βιλαέτια και συμφέρο-
ντα, αλλά ένας στόχος: Η περαιτέρω αξιοποίηση του
αγαθού που ονομάζεται τουρισμός στην Ελλάδα,
προς όφελος όλων μας!
«Αχίλλειος πτέρνα»
η έλλειψη εξειδικευμένων στελεχών
Μπορεί τα τελευταία χρόνια να βιώνουμε εντυ-
πωσιακή ανάπτυξη στον τουριστικό κλάδο, όμως,
εκτός από τους επιχειρηματίες, οι εργαζόμενοι
“
Απαιτείται η ανάπτυξη
πολλαπλών και
διαφορετικών μεταξύ τους
εμπειριών σε ό,τι αφορά το
τουριστικό προϊόν. Διαδικασία,
που προϋποθέτει μια σειρά
από συντονισμένα βήματα,
καθώς ακόμη και η παραμικρή
λεπτομέρεια μπορεί να παίξει
καθοριστικό ρόλο και σημασία
στην πορεία εξέλιξης του
project.
”
