αλλά συνήθως είναι και κομματάκι
πιο ήπιες σε σχέση με ότι ισχύει
εκεί έξω. Και αυτό έχει να κάνει με
τον χαρακτήρα του μέσου Έλληνα,
ο οποίος διακρίνεται από υπερη-
φάνεια και επ’ ουδενί δεν θα… δι-
ατυμπάνιζε μια ιδιαίτερα δύσκολη
οικονομική κατάσταση στην οποία
πιθανώς να έχει περιέλθει».
Προβληματικός ο υπερ-επαγγελ-
ματισμός στην εστίαση!
Ο κ. Καββαθάς μπορεί να ασχο-
λείται με τα κοινά εδώ και αρκετά
χρόνια ωστόσο κινείται και ζει στην
αγορά, καθώς δραστηριοποιείται
εδώ και -περίπου- τρεις δεκαετίες
στον κλάδο της εστίασης έχοντας
μια σειρά από επιχειρήσεις. Τε-
λευταία, διαθέτει μια οργανωμένη
μονάδα catering. Νομοτελειακά,
λοιπόν, η γνώση του για τον κλάδο
είναι ολοκληρωμένη και σφαιρική,
τόσο από την πλευρά του επαγ-
γελματία όσο και του εκπροσώπου
στους αντίστοιχους συνδικαλιστι-
κούς φορείς.
«Ο υπερ-επαγγελματισμός απο-
τελεί… μάστιγα για τη σύγχρονη
εστίαση. Βλέπετε, οι περισσότεροι
θεωρούν πως η δραστηριοποίη-
σή τους στον εν λόγω κλάδο συ-
νεπάγεται εύκολα, γρήγορα, όσο
και πολλά κέρδη! Στοιχεία τα οποία
είναι έωλα και φυσικά δεν αντα-
ποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ούτε κατ’ ελάχιστον... Πρόκειται για
έναν κλάδο εντάσεως εργασίας, που
μεταφράζεται σε υψηλό εργατικό
κόστος. Εάν επιθυμεί κάποιος να
παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσί-
ες εξυπηρέτησης πελατών και στην
κουζίνα με αντίστοιχα προϊόντα, ση-
μαίνει αυτομάτως μεγάλο κόστος
λειτουργίας, προμηθειών και ερ-
γατικών, ενώ ένα εστιατόριο έχει
σχετικά μικρό κύκλο λειτουργίας
σε καθημερινό επίπεδο, καθώς οι
δύο κύριοι άξονές του (μεσημερια-
νό-βραδινό) αθροιστικά δεν ξεπερ-
νούν τις 5 ώρες εμπορικής δραστη-
ριότητας. Τα μεγέθη είναι συντρι-
πτικά και αρκούντως πιεστικά για
μια επιχείρηση που θέλει όχι μόνο
να εκπληρώνει τις πάσης φύσεως
υποχρεώσεις της, αλλά και να αφή-
νει κάποιας μορφής κέρδους στον
επαγγελματία. Τα ίδια ζητήματα πά-
νω-κάτω χαρακτηρίζουν και τους
όμορους κλάδους, όπως λ.χ. τις κα-
φετέριες. Πολλοί ισχυρίζονται πως η
τιμή του καφέ στην χώρα μας είναι
υψηλή. Πράγματι, αυτό ισχύει σε
αρκετές περιπτώσεις. Επειδή, όμως,
η σύγκριση γίνεται -συνήθως- με
τις χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης,
υπάρχουν και μια σειρά από δεδο-
μένα. Για παράδειγμα, στην υπόλοι-
πη Γηραιά Ήπειρο, οι πελάτες των
καφέ όχι μόνο δεν καταλαμβάνουν
για ατέλειωτες ώρες τα τραπεζο-
καθίσματα, αλλά πίνουν τον καφέ
τους στα όρθια, σε μόλις 5 λεπτά.
Επίσης, δεν περνά ένας σερβιτόρος
κάθε λίγο και λιγάκι προκειμένου
να τους γεμίζει τα ποτήρια με πα-
γωμένο νερό, δωρεάν. Ξέρετε, στην
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
25
υπόλοιπη Ευρώπη αυτό όχι μόνο
δεν υφίσταται, αλλά στοιχίζει κατ’
ελάχιστο 1 με 2 ευρώ ανά ποτήρι!
Και μάλιστα ζεστό… Εάν σε αυτά
προστεθούν τα έξοδα για θέρμανση
και ψύξη, με βάση την εποχικότη-
τα, του χώρου, τα υψηλά δημοτικά
τέλη, τις ασφαλιστικές εισφορές, τη
φορολογία κ.λ.π., τότε καταλήγει
κάποιος στην διαπίστωση πως προ-
κύπτει αυτή η χρέωση».
Ο κλάδος καταστράφηκε με
τη μετάταξή του στον υψηλό
συντελεστή ΦΠΑ!
Η υπερφορολόγηση τείνει να
αποτελέσει τον κορυφαίο ανασταλ-
τικό παράγοντα της επιχειρηματι-
κότητας στην χώρα μας. Ο τομέας
της εστίασης, φυσικά, δεν θα μπο-
ρούσε να ξεφύγει από την… μέγγε-
νη της υπερφορολόγησης και κατ’
επέκταση των προβλημάτων που
δημιουργεί στις επιχειρήσεις του:
«Θεωρώ πως ο κλάδος της εστία-
σης καταστράφηκε με τη μετάταξή
του στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, το
50% των επιχειρήσεων του κλάδου
αυτομάτως «κοκκίνισε», καθώς
απαιτούνταν ο υπερ-διπλασιασμός
του τζίρου σε μια διαρκώς και πιο
βαριά ασθενούσα οικονομία και
σε περιβάλλον αναιμικής δαπάνης.
Αναλογιστείτε πως περίπου το 1/3
του μηνιαίου τζίρου πρέπει να δι-
ατεθεί για την πληρωμή του ΦΠΑ!
Αν μη τι άλλο, τα μεγέθη είναι πα-
ράλογα και σίγουρα δεν βγαίνουν.
Αποτέλεσμα; Οι επαγγελματίες να
αδυνατούν να ανταπεξέλθουν ακό-
μη και στις πλέον άμεσες υποχρεώ-
σεις τους. Μάλιστα, στα παραπάνω
δεν προσμετρώ καν τα πάγια, τις
ασφαλιστικές εισφορές, τους δημο-
τικούς φόρους, τους ειδικούς φό-
ρους για τα τραπεζοκαθίσματα και
την κατάληψη δημόσιου χώρου ή
πεζοδρομίων, που σε πλείστες πε-
Δυστυχώς, χρόνο με τον χρόνο χάνεται το παραδοσιακό ελληνικό
εστιατόριο, ήτοι το εστιατόριο που μαγειρεύει και δεν στηρίζεται
αποκλειστικά σε ψητά, της ώρας. Σήμερα, ο κλάδος
έχει κατακλυστεί από το φαινόμενο των εστιατορίων που
ψήνουν και δεν μαγειρεύουν!
‘
‘
